lest i forget the awesomeness that is 2010

woah december na at malapit na uli birthday ko.. ano nga ba ang napala ko?

pag tinitingnan ko buhay ko in terms of mga bagay na pinag-gagagawa ko buong araw,

mukhang walang kwenta.. tv-kain-jebs-net.. etchetera..

pero when you take a step backward at tiningnan mo lahat ng nangyari saken this year..

oh wow..

napaka-YEAH!

1. did some volunteer peace-building work for the Mindanao Peacebuilding Institute

*sino bang kilala mong peace-builder ha? ha?!! oh diba awesome?!!!

2. after years of single-ness... i am now a doubleness..

*akalain mo? ako?!! si ira??? magkaka-boypren ng kasing awesome ni pol?? oh wow!! akalain mo..

3. tapos na ako sa aking IV therapy training at life support thingy oh yeh

*i can insert an intravenous lines and check out veins and save choking drowning people and stuff.. how cool is that?!!! yeh!

4. i taught anatomy and physiology to a bunch of tribes people and served as a translator.

*ilang tao ba ang kilala nyo na translator slash anatomy teacher sa mga old people na 21 yrs. old lang ha? ha?

5. became an assistant to forensic anthropologists for a week in South Cotabato.

*i helped put together human skeletons!! what's up with that?!! oh diba oh diba ibang klase?!!!

kaya pa...

semi-surviving in the ward with the little experience i possess..

ang hirap magkunwari na as if alam ko ang ginagawa ko..

dapat magmukha na akong legit.

medyo kulang pa kasi sa confidence..

tsaka umandar na naman ang misconception ng common tao na "goody-goody" masyado ako..

ang tahimik ko kasi..

eh minsan naman talaga kung wala akong masabi, shempre di talaga ako magsasalita!

feel ko tulay napaka-boring ko na na tao..

kahit alam kong hindi naman..

gotta get over these self-esteem issues.

hmm.. thinking.

so nagsimula na nga pala ang training ko sa hospital..

nurse na daw ako kunwari..

hmm..

registered professional na ako at lahat-lahat pero hanggang ngayon di ko pa rin talaga feel.

ano ba yan..

sinabi ko sa sarili ko dati, susundin ko lang gusto nila mama na maka-graduate ako college pagkatapos libre na akong mamili ano gusto ko gawin sa buhay ko..

nakalimutan kong may board exam pa nga pala.. so sinabi ko sa sarili ko ipapasa ko muna board exams at pagkatapos libre na akong gawin kahit ano sa buhay ko..

tapos biglang..

hmm..

sayang rin kasi tong opportunity sa sosyal na hospital..

hmm..

kaso nakaka-walang gana eh.. napaka-baba tingin ko sa sarili ko sa ward kasi wala akong alam.

what now?

oh god.

feeling mighty pissed

22 years old na ako.

wala pa ngang trabaho pero come on, pwede konting respeto?

demmit. pwedeng bigyan nyoko ng konting freedom?

ano yan ha? ilang taon rin akong naging masunuring bata. hanggang ngayon masunurin pa rin kahit di na bata. demmit.

san ka nakarinig ng 22-year old na may curfew? ha?! ha?!

bat ba hanggang ngayon kelangan ko pa ring ipaliwanag kung san ako galing at ano pinaggagagawa ko?

di naman ako tulad ng ibang anak dyan na bigla lang nawawala for days on end at walang modo at walang respeto at di sumusunod at moocher..

tapos sasabihin mo na irresponsible ako?

tapos sasabihin mo na idiot ako?

tapos sasabihin mo na insignificant ako?

tapos sasabihin mo na childish ako?

hinahayaan kitang tratuhin ako ng ganyan kasi nakaka-net ako.

at shempre, may respeto ako sa mga taong mas matalino sa akin.

ok. di ako yung tipo ng tao na ranter..

pero medyo sobra na yata.

mag-iipon na talaga ako para maka-alis dito.

and i may never return.

ika nga ni jesuschristsuperstar: "think while you still have me, move while you still see me.. you'll be lost and you'll be sorry when i'm goooooone!!!"

para lang may post for 2010

erm... this was taken during

the plurk meet-up.. (february, i think)

yep..

ultra nice.

check out the guy in yellow sitting across the bespectacled girl in grey.

this picture was taken 4 months(?) after that plurk meet-up..

wala lang.. :D